Koci Pazur

23 maja 2020 Liczba naszych podopiecznych: 145

Rok 2020 Adopcje: 25

Dorosłe koty potrzebują miłości i odpowiedzialnego domu w stopniu nie mniejszym niż kocięta. Rozważając adopcję kota ze schroniska lub fundacji, pamiętaj że starsze koty wielokrotnie dłużej czekają na swoją szansę na znalezienie miejsca w czyimś życiu.

Wybierając kota, przyjrzyj się wszystkim, nie tylko kociętom – być może właśnie wśród tych starszych czeka na Ciebie mądry i oddany przyjaciel, który właśnie przez trudy swego dotychczasowego życia odpłaci Ci tym większą miłością i przywiązaniem.

Pamiętaj, że kocięta są małymi, puchatymi kuleczkami bardzo krótko i już po kilku miesiącach wyrastają na dorosłe koty.

Najczęstszym argumentem przytaczanym przez osoby upierające się przy adopcji małego kociaka jest przekonanie, że tylko takie maleństwo można wychować i nauczyć zasad panujących w domu. To stereotyp.

Koty uczą się przez całe życie, ich psychika ewoluuje cały czas. Dorosły kot o wiele szybciej przystosowuje się do nowych reguł, choć na pewno zmiana warunków życia jest dla niego stresująca. O ile maluch, może będzie się mniej przejmował zmianami, o tyle też mniej będzie słuchał kolejnych lekcji, jakie chcielibyśmy mu przekazać.

Maluch dopiero poznaje swoje możliwości i będzie testował je na Twoich meblach, kwiatach i zasłonkach. Podobnie, jak ludzkie dzieci ma pstro w głowie i czas spędza głównie na zabawie. Wychowanie kociaka wymaga czasu, cierpliwości i uwagi.

Kot dorosły jest mniej absorbujący – nie musi sprawdzać, jak wysoko uda mu się wskoczyć, ani testować ciągle nowych miejsc do drapania – on już to wie. Nie będzie też raczej wyszukiwał coraz to nowych sznurków, tasiemek i kabli, bo gryzienie wiąże się z wymianą zębów mlecznych na stałe – dorosły kot ma już to za sobą.

Nasze mieszkania są dla kociąt torem często niebezpiecznych przeszkód – dosłownie: trzeba mieć oczy wkoło głowy. Ciekawość jest ich głównym bodźcem do rozwoju, a jest na tyle niepohamowana, że często może mieć bolesne skutki.

Dorosłe koty, nauczone doświadczeniami dzieciństwa, są dużo ostrożniejsze i bardziej rozważne – nie muszą sprawdzać, czy wcisną się w tę czy tamtą szczelinę.
Maluch będzie próbował metodą prób i błędów, dorosły przemyśli sprawę i wyciągnie wnioski.

Jeśli więc decydujesz się na kociaka, bo „łatwiej można go wychować„, pamiętaj, że na to wychowanie trzeba mieć czas. Czy osiągnąłeś sukces okaże się dopiero, gdy kot dorośnie i jego charakter się ukształtuje. Nie zmienisz naturalnych predyspozycji i temperamentu kota. Tak naprawdę tylko dorosłe zwierzę można adoptować z pełną świadomością jego cech osobowości.

Kot dorosły, a zwłaszcza kot po przejściach, okazuje się często bardziej współpracujący także dlatego, że odczuwa wdzięczność. Malec najczęściej nie zdaje sobie sprawy z tego, że został ocalony. Kot dorosły, ma tego pełną świadomość.

Adoptując kota, pamiętaj, że to Ty go wybrałeś, a nie on Ciebie – musi więc nauczyć się Ciebie, specyfiki Twego domu – musi zrozumieć, czego od niego oczekujesz. To wymaga czasu. Dorosły kot, który być może w przeszłości doświadczył cierpienia z ludzkich rąk, nie zaufa Ci od pierwszej chwili. Musi się przekonać, że nic mu z Twej strony nie grozi.
Zdobycie zaufania takiego kota jest ogromną satysfakcją.