Zahara

"Po otwarciu transportera Zahara wyszła jak do siebie. Zero stresu czy dezorientacji. Zwiedziła mieszkanie, pobawiła się wędką, zjadła kolację, podałam jej wieczorne leki, po czym rozłożyła się jak królewna na kanapie z brzuchem do góry i wzrokiem sugerującym: miziaj mnie mój nowy człowieku.
Wieści z domu stałego płyną cudowne: Zahara błyskawicznie się zaaklimatyzowała i w takim samym tempie rozkochała w sobie Opiekuna. Jak to na mądrą kicię przystało, wyraźnie wskazuje, kiedy jest czas na mizianie i czułości, komunikuje swoje potrzeby. Ma już kilka ulubionych miejsc do odpoczynku i spania. Widać, że dziewczyna czuje się dobrze i bezpiecznie, co niezwykle mnie raduje.
Brakuje mi tej uroczej kulki futra i miłości, ale świadomość jej szczęścia i że jest w dobrych, kochających rękach, dodaje tylko skrzydeł."
Wolontariuszka Marta

Jeśli chcesz przeczytać historię Zahary, znajdziesz ją na naszym forum.